1. |
Augoustos
02:45
|
|||
2. |
Proino Tragoudi
05:03
|
|||
|
Γράφοντας ενα πρωινό τραγούδι,
δεν έχω κάτι να σου πω,
αλλά σε νοιάζομαι.
Όπως ο δρόμος καταπίνει το λουλούδι,
για να 'χω κάτι να αγαπώ
και να χρειάζομαι.
Τρέχω μη με προφτάσουνε
κι όλο θυμάμαι και κι όλο βιάζομαι.
Και σα παιδί διχάζομαι,
σαν την πρώτη φορά,
αν υπάρχω ή αν σε φαντάζομαι.
Στο πρόσωπό σου
αντικρίζω έναν φίλο,
πότε μου λέει πως μ' αγαπά
κι άλλοτε θέλει να φύγω.
Και κάτω απ'την κάψα χιλιάδων ήλιων
είναι η ανάγκη των φίλων
να έχουν δίκιο.
Κι από δέντρο στον κήπο,
έγινα γλάστρα στην βεράντα.
Νιώθω πως θα πεθάνω γύρω στα 40.
Και δεν ξέρω αν πρέπει να κάνω παιδιά,
μα αν πέσω έξω,
ελπίζω τουλάχιστον να 'χω καρδιά.
Γιατί μαμά,
έχω πολύ άγχος για να κάνω παιδιά
και πολλή στοργή
για να τα μεγαλώσω σωστά.
Είμαι μικρός γι' αυτά,
και δεν τα πάω καλά με τις σχέσεις.
Είμαι εδώ για να κρυφτείς
και πολύ ειλικρινής για να με πιστέψεις.
Όσα ακούς είναι ψέματα
κι αφού δε με 'μαθα,
είμαι ένας εγωιστής
και με φτιάχνω μες στις λέξεις.
Δεν μας μεγάλωσε κανείς
τα παιδιά μετακομίσανε,
τα σπίτια εδώ
είναι άλλης εποχής,
τότε χτίζανε.
Κολυμπάω μες στη θάλασσα
και ξεχνάω τα προάστια.
Έναν χειμώνα μου σου χάρισα
όλα τ' άσχημα.
|
||||
3. |
Supermarket
04:47
|
|||
|
Η διάνοια των πόλεων που καίγονται πάνω σου,
τα καλοκαίρια που λιώνουν τη γη
και τα αυτοκίνητα όλα λάμπουν στα μάτια σου,
σαν κάθε αιώνιο παιδί
Κι υπάρχω στο σύμπαν, για να τρέχω στον χρόνο
κι υπάρχεις κι εσύ, για μια προσμονή
Σα φλόγα στον ήλιο, που δεν έγινε φως,
σαν τζιτζίκι του Αυγούστου, που δεν είχε φωνή
Τα πλοία στις θάλασσες,
φτιάχνουνε σύννεφα
κι αυτή η στιγμή, απαιτεί ηδονή
Τα ψάρια στην άβυσσο μας ακούνε καλύτερα,
κι αυτή η μηχανή, έχει τόσα να πει
Τα σουπερμάρκετ δεσμεύουν τον χώρο
και δίνουν τροφή για μιαν άλλη οπτική
Μέσα στο σουπερμάρκετ να χαθούμε ένα βραδυ
και να γινουμε αυτοί
που θα μας θέλουν πολλοί.
Που θα μας θέλουν πολύ.
Που θα μας θέλουν πολλοί.
Κι οι διάδρομοι αυτοί
διψάν για επανάσταση,
και τα κουτιά απαιτούν προσοχή
Κι όλα αυτά που δεν βρίσκουν απάντηση,
γίνονται αυτή, σε όσους ψάχνουν "γιατί"
Η διάθλαση, το φως, η αλλοτρίωση κι ο θάνατος,
είναι η απόσταση που ορίζει κάθε εποχή
Είσαι αυστηρός, αφού δεν είσαι αθάνατος
κι υπάρχει ένα δίκτυο για κάθε επαφή
Κι όλα τα σκυλιά που δεν είδε κανείς,
θα γαβγίζουν Αγάπη κάθε πρωί
Κι όλες οι λέξεις που φοβάσαι να πεις,
ήταν μια λάμψη, που πια έχει χαθεί
Τα σουπερμάρκετ δεσμεύουν τον χώρο
και δίνουν τροφή για μιαν άλλη οπτική
Μέσα στο σουπερμάρκετ να χαθούμε ένα βραδυ
και να γινουμε αυτοί
που θα μας θέλουν πολλοί.
Που θα μας θέλουν πολύ.
Που θα μας θέλουν πολλοί.
|
||||
4. |
Otan Erhetai Afto
05:34
|
|||
|
Είμαι αυτό
και θέλω εκείνο
κάτι περνά,
καποιος γυρνά
Αυτό δεν είσαι
γι' αυτό θα γίνω
το άλλο, εκείνο που,
και όλα αυτά
Και θες να μάθεις
το πως σε λένε
μα κανείς, κανείς, κανείς
δεν σου μιλά
Τώρα
που όλα τα στόματα καίνε,
έρχεται αυτό
και μας βάζει φωτιά
Όλα αυτά τα λόγια
που δεν έχουν λέξεις
θέλω κάτι να σου πω
α-ω
Και αυτό το σώμα
διψά για υποσχέσεις
θέλω τόσα να σου πω.
α-ω
Είσαι αυτό
και θες εκείνο
Κάποιος γερνά,
κάτι ζητά
Αυτό δεν είσαι,
μα εγώ θα γίνω
για αυτήν την νύχτα,
μία μικρή σου χαρά.
Και τώρα που ξέρω
το πως με λένε,
όλοι ρωτάνε, μα
αυτό δεν απαντά
Δεν αγαπάνε
κι όλα τους φταίνε,
όταν έρθει αυτό, λένε,
δεν θα φύγει ξανά
Όλα αυτά τα λόγια
που δεν έχουν λέξεις
θέλω κάτι να σου πω
α-ω
Και το άδειο στόμα
διψά για υποθέσεις
τι 'ναι αυτό ψάχνω να βρω
α-ω
|
||||
5. |
Ma Den Isoun Esi
05:10
|
|||
|
Μου πήρες τα κλειδιά από την τσέπη,
είπες "καλά όλα αυτά", πως θέλεις τόσο να..
Πως ποτέ δεν είχες θέμα με τα πρέπει,
όπως κι εγώ και τα σπασμένα φερμουάρ
Ανοίγεται ένας δρόμος μπροστά σου,
σαν σκύλος που ψάχνει, ακολουθώ το άρωμά σου
Είσαι η τέλεια γυναίκα της διαφήμισης,
μα δε μου 'πες τ' όνομά σου
Κι εγώ θέλω τόσο να σου πω δύο λόγια
πως μεγάλωσα, που έζησα
μα μου 'κοβες τα πόδια
Μου 'πες όλα αυτά δεν έχουν σημασία
"Σε θέλω μέσα μου,
σαν ηλεκτροπληξία."
Το κέντρο της γης,
γεμίζει ποτάμια με τόνους ζωής
Με κοιτάς στα μάτια
Κι εγώ σ' ονειρεύομαι
Όλα αυτά που τελειώνουν
Κι όλα αυτά που έρχονται
Έπειτα τέλειωσε, κι εσύ κι εγώ,
τώρα θέλω μόνο, να φύγω από δω
θέλω να ξεχάσω αυτήν την ώρα
να χαθώ στις λεωφόρους και να εξαϋλωθώ
Έγινα κάτι στο διάστημα,
μπήκα σ' ευθεία
Ένιωσα άσχημα,
συντρίφτηκα σε μία πλατεία
Ονειρεύτηκα διάφορα,
πως σε είδα στον ύπνο μου,
μα δεν ήσουν εσύ,
μα δεν ήσουν εσύ.
Έτρεχα πάνω σου, διέσχιζα αστέρια και δρόμους
μου δώσες ενα φιλί
που αντήχησε στους διαδρόμους
Κι έγινα παιδί
σε μια μεγάλη στιγμή
Και τώρα οι ταράτσες πια σβήνονται
Σαν τα πλοία στην μέση του κόσμου
Κι η προσμονή μπορεί να χαθεί
Μα το σαλόνι είχε άρωμα δυόσμου.
|
||||
6. |
Savvato Vradi
05:52
|
|||
|
Ο δρόμος μου είναι
μια μεγάλη ευθεία,
μα εσύ το βλέπεις
από άλλη γωνία
Τα τετράγωνα γυρνούν
και δημιουργούνε βία,
όπως και οι άνθρωποι
που δε δίνουν σημασία.
Κι ο δρόμος μου είναι
μια μεγάλη ακτή,
μα εσύ τον βλέπεις
σα χώμα στη γη
Κι ένα Σάββατο βράδυ
υπάρχεις σε μία γιορτή
και λιώνεις σα ζάχαρη
σε μια γλυκιά Κυριακή.
Ο δρόμος μου είναι
σαν ουίσκι με μέλι
μια αυγή του χειμώνα
ή ένα ζεστό καλοκαίρι
Κι όλη η αναμονή
για το κατάλληλο ταίρι
μοιάζει με αγάπη
που κανένας δεν ξέρει.
Κι ο δρόμος μου είναι
7.25 προάστια
σ' ένα γυάλινο κόσμο
μη σκέφτεσαι πλαστικά
κι ένα Σάββατο βράδυ
χαιρετάς το διάστημα
μα την Κυριακή,
αγαπώ τη ζωή.
|
||||
7. |
Hypnos
04:58
|
|||
8. |
S' Afto To Spiti
05:21
|
|||
|
Σ' αυτή τη ζέστη,
πες μου μια λέξη
Τόση ζέση,
πού θα χωρέσει;
Kαι κάποιοι τοίχοι
έχουνε πέσει
σ' αυτό το σπίτι
ποιος θα χορέψει;
Πες μου μια λέξη,
πες μου μια λέξη
σ' αυτό το σπίτι
ποιος θα χορέψει;
Κι αυτός ο σκύλος
είχε τόση αγάπη
για τον κόσμο
και για τον ήλιο
Κάθε πρωί,
στο δρόμο εκείνο
σαν παιδί
στο αυτοκίνητο.
Σ' αυτό το σπίτι
μου 'παν να μην βριζω
κι όταν έβριζαν οι φίλοι μου,
ήθελα να ξεράσω,
Σ' αυτό το σπίτι
δεν θα μιλάω άσχημα
κι όταν μου μιλούσαν άσχημα
έπρεπε να σκάσω.
Γιατί σαν παιδί,
έχεις στόμα μόνο για να καταπίνεις
γιατί δεν είμαστε το ίδιο
γιατί δεν έχεις φωνή
Γιατί σαν παιδί
θα πιστέψεις πως όλα είναι στημένα
πως δεν υπάρχει ο κόσμος
κι όλα γυρνάν σαν μηχανή
Σ αυτο το σπιτι
μου 'παν πως γέρασα γρήγορα
μα εγώ θυμάμαι το σκυλί
που έφυγε νωρίς
Σ' αυτό το σπίτι
δεν θα βρεις καμιά ομοιότητα
κι απ' αυτούς τους τοίχους
δεν υπήρξε κανείς.
|
||||
9. |
Thalassa
06:06
|
|||
|
Το θέμα αγριεύει
Θα πάρω ένα φίλο μου,
να βρω το δίκιο μου,
αφού το μάρκετινγκ δεν με καταλαβαίνει
Το ίδιο και οι τράπεζες.
Ανασαίνουμε
απ'τις θάλασσες
ανασταίνουμε παιδιά
και μάγισσες.
Στις τόσες μου προσπάθειες,
ποτέ σου δε με κάλεσες
τον κομπλεξισμό κατάλαβες,
άργησες.
Ποτέ δεν είχα υπομονή,
γι αυτό μου άρεσες.
Οι γραμμές είναι παράξενες,
μα εσύ που να 'ξερες.
Σαν άνοιξη καις.
Τα γέλια των παιδιών,
η δύναμη των λουλουδιών,
τι κι αν τα μάδησες.
Κι όταν σε μάλωνα
κρυβόσουν και με αγκάλιαζες,
κι αν σ' άφηνα,
θα σε 'βρισκα στο άδειο καλοκαίρι
με ξύλινα δάπεδα.
Είμαι στην άμμο κι είμαι ανάποδα.
Δεν είμαι αυτό που θα 'θελα
μα αυτό που θα 'θελα, να 'θελα.
Οι περισσότερες πράξεις μου βγήκαν άθελα.
Μες στον ήλιο σου βάθαινα
Στο χρώμα σου θα μπαινα
Για να με καταλάβαινα.
Θάλασσα
Το βλέμμα του παιδιού,
με τίποτα δεν θα τ' άλλαζα
Τα πλάνα μου χάλασα
Για μία θάλασσα
Και τα αεροπλάνα μου στα 'δωσα
Γιατί ήθελα να κολυμπήσω
και να βλέπεις τι σου χάρισα,
θάλασσα
|
||||
10. |
Konstantinoupoleos
04:29
|
|||
11. |
||||
|
[...]
Ήταν άλλο ένα ανήσυχο βράδυ
μπροστά απ' την τηλεόραση
Είδα ξανά
κάθε μικρή μου απόλαυση
-μπορεί να φταις τώρα κι εσύ-
ψιθύρισα
Και τ' αυτοκίνητα,
τρέχουν με μιαν ταχύτητα
πιο γρήγορη κι απ' τις ευχές,
κι εσύ να λες
πως αν έπιαναν θα 'ταν όλα καλύτερα
Κι αν πω πως καθένας
παίρνει αυτό που του αξίζει,
θα 'ρθεί ένα παιδί να με χτυπήσει
Καθώς περνάω απ' τo αεροδρόμιο,
το μυαλό μου πετά
και οι άνθρωποι θυμούνται
πως κάποιος τους αγαπά
και καποιον αγαπουνε
Κι αν δεν ήταν αυτό,
θα ήταν κάτι άλλο
Άλλο ενα ανήσυχο βράδυ στον καναπέ
κι απ' το κρεβάτι σου φωνάζω -
|
||||
12. |
Feiziz
05:55
|
|||
13. |
I Pisina
04:23
|
|||
|
Έχω υπάρξει και χειρότερα
πιο άθλιος, πιο κουρασμένος
πιο αδιάφορος
μες στην πισίνα βυθισμένος
Τα προβλήματα φέρνουν
κοντά τους ανθρώπους
κι εσύ υπάρχεις σε άλλη διάσταση
Τώρα βιώνω την πιο ήρεμη κρίση
τοποθετώ ένα ψάρι προσεχτικά,
κάτω απ'τη βρύση
και περιμένω να κολυμπήσει.
Μετά ψαρεύω απ' την πισίνα μου
κι ας μην έχω πισίνα,
θα χτίσω μία θάλασσα.
Μα οι πισίνες δεν θα γίνουν ποτέ θάλασσες
ένα παιδί παίζει με το νερό
κι αν πνιγεί, κάνε πως δεν τ' αγάπησες.
Οι συσκευασίες μου ζητάνε κάτι παραπάνω
όπως εγώ απ'τον Θεό
Ρίχνω πλακάκια πάνω από την άμμο
και το βαφτίζω ωκεανό.
Έχω υπάρξει και καλύτερα,
πιο άνετα
όμως σήμερα έφτιαξα κάτι να υπάρχει.
Γι αυτό υπάρχουμε,
για θαύματα.
|
||||
14. |
|
|||
|
Και περιμένουν
τα φώτα στο τούνελ
σαν διαστημόπλοια
για να κοιτάς.
Δεν είμαστε πια μετανάστες
ο ήλιος τρέχει με εμάς,
με τα ποδήλατα
δεν υπάρχουνε σύνορα.
Παιδιά κι αστροναύτες
θα αγγίξουν τη θάλασσα
τα δωμάτια αδειάζουν
κι όλα αλλάζουν
Κουρασμένες μηχανές
και πόλεις που ξεθυμαίνουν
ένα σάββατο βράδυ
σ' ένα μικρό ασανσέρ
Θα βρεθούμε στη μέση
αυτή τη φορά
πες μου πως με συγχωρείς
για ό,τι δεν έκανα
Και περιμένουν
τα φώτα στο τούνελ
σαν διαστημόπλοια .
|
||||
15. |
|
|||
UnknownArtist Thessaloniki, Greece
UnknownArtist recommends:
Conversations
by AUTOW NITE SUPERSTORE
Here's my brand new album, under the ANS moniker. cheers.
go to albumIf you like UnknownArtist, you may also like:
OBSKURA : Various Artists
by OBSKURA
All proceeds from this hard-hitting industrial techno compilation go to benefit relief organizations helping Ukraine.
go to album
Moody, minimalist electronic music driven by potent, throbbing rhythms and topped with wry, French-language vocals.
go to album
Kratos Himself Remixed
by Kratos Himself
featured on Bandcamp Radio May 9, 2017
go to album
featured on Bandcamp Radio Feb 27, 2024
go to album
Producer gonima's mix of ambient textures and glitchy IDM percussion is warm, melodic, and inviting.
go to album
